Reisa på vegen
mot visdom
Startar i sør
der heler eg
mine sår.
Så vender eg meg
Mot Vest
Den guddommelege
feminine reise,
her overvinner
eg frykta
for døden.
Herfra går ferda
mot Nord-
Vismannens reise
Her lærer eg
å væra i stillheit
lik overflata
ein innsjø
som gjenspeilar
Alt
og forstyrrar
Intet.
Til sist går mi ferd
mot Øst.
Den visjonæres reise
Her praktiserar eg
å drøyme
min verden
til væren.
No går eg mot Nord
over ein islagt
fjord
Mine draumar
gjenspeilar seg
I den blanke
flata
som krystallar
Eg ikkje kan
Nå
Eg skal mot Nord
det meste er Nord
Du ser ikkje vismannen sine spor
Dei tok vinden med seg
viska dei ut
som alt som ein gong var
Men som ikkje er meir
Det som var
er berre erfaringar
Dei tek eg med meg
på vegen
mot Nord
No er det stillheita
som rår
mitt sinn
mitt alt, og
forstyrrar intet
på Vismannens reise.
Siste kommentarer