Mot Nord – Vismannens reise

Reisa på vegen

mot visdom

Startar i sør

der heler eg

mine sår.

Så vender eg meg

Mot Vest

Den guddommelege

feminine reise,

her overvinner

eg frykta

for døden.

Herfra går ferda

mot Nord-

Vismannens reise

Her lærer eg

å væra i stillheit

lik overflata

ein innsjø

som gjenspeilar

Alt

og forstyrrar

Intet.

Til sist går mi ferd

mot Øst.

Den visjonæres reise

Her praktiserar eg

å drøyme

min verden

til væren.

No går eg mot Nord

over ein islagt

fjord

Mine draumar

gjenspeilar seg

I den blanke

flata

som krystallar

Eg ikkje kan

Nå

Eg skal mot Nord

det meste er Nord

Du ser ikkje vismannen sine spor

Dei tok vinden med seg

viska dei ut

som alt som ein gong var

Men som ikkje er meir

Det som var

er berre erfaringar

Dei tek eg med meg

på vegen

mot Nord

No er det stillheita

som rår

mitt sinn

mitt alt, og

forstyrrar intet

på Vismannens reise.